نحوه تشخیص درگاه پرداخت جعلی رمزارزی و امنیت درگاه پرداخت

درگاه‌های پرداخت ارز دیجیتال در حال حاضر یکی از روش‌های پرکاربرد برای انجام تراکنش‌های مالی آنلاین هستند. با استقبال کاربران و افزایش استفاده از رمزارزها، برخی درگاه‌های پرداخت جعلی ارز دیجیتال نیز به کارزار معاملات رمزارزی وارد شده‌اند. در این مقاله به بررسی نحوه تشخیص درگاه پرداخت جعلی رمزارزی و امنیت درگاه پرداخت ارز دیجیتال می‌پردازیم.

تشخیص درگاه پرداخت جعلی رمزارزی

روش‌های کلاهبرداری در درگاه‌های پرداخت جعلی رمزارزی، شکل‌های مختلفی دارند. در ادامه به برخی از این روش‌ها می‌پردازیم:

فیشینگ

در این روش، کلاهبرداران در تلاش هستند با استفاده از صفحات وب و پیام‌های جعلی، اطلاعات حساب کاربران را جمع‌آوری کنند. این روش به ویژه در مورد درگاه‌های پرداخت رمزارزی، بیش‌تر استفاده می‌شود. معمولا افرادی که در زمینه خرید و فروش ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنند، با فیشینگ کریپتو مواجه می‌شوند. در این نوع حملات، کاربر را فریب می‌دهند تا عبارت بازیابی یا کلید خصوصی کیف پول خود را در اختیار افراد ناشناس قرار دهد‌‌.

کلاهبرداران اغلب به عنوان شخص دیگری (مانند نماینده یک صرافی) وارد عمل می‌شوند و اعتماد کاربر را جلب می‌کنند. از آنجایی که تراکنش‌های رمزنگاری غیر قابل بازگشت هستند، پیدا کردن راهکار مناسب برای جلوگیری از فیشینگ ارز دیجیتال، ضروری است. کلاهبرداران در فیشینگ کریپتو، معمولا کیف پول کاربر را هدف قرار می‌دهند و یا از طریق یک صرافی ارز دیجیتال و یا عرضه اولیه (ICO) یا ایردراپ، یعنی توزیع توکن رایگان ارزهای دیجیتال اقدام می‌کنند.

رایج‌ترین نوع فیشینگ ارز دیجیتال

رایج‌ترین نوع فیشینگ در ارزهای دیجیتال، استفاده از برنامه‌های تقلبی است. این برنامه‌ها مانند نمونه‌های واقعی شبیه‌سازی شده و به کاربران ارائه می‌شوند. برای نمونه، کیف پول متامسک یک افزونه مرورگر دارد که کاربر می‌تواند آن را از وبسایت رسمی دانلود کند. اما کلاهبرداران گاهی از طریق ایمیل، لینک وب یا شبکه‌های اجتماعی، کاربران را به سمت دانلود نسخه تقلبی هدایت می‌کنند.

پس از استفاده از کیف پول تقلبی، ممکن است کلیدهای خصوصی شما به مهاجم نشان داده شود. در نتیجه، آن فرد به سادگی می‌تواند رمزارزهای شما را به کیف پول دیگری منتقل و مالکیت آن‌ها را به دست آورد. فیشینگ مشابه برای صرافی‌ها نیز وجود دارد، که ممکن است کلاهبرداران به حساب معاملاتی شما در یک پلتفرم معاملاتی دسترسی پیدا کنند. با دسترسی به حساب شما، آن‌ها می‌توانند رمزارزهای موجود در حساب شما را برداشت کنند.

بنابراین، برای جلوگیری از فیشینگ در ارزهای دیجیتال، باید همواره از منابع رسمی و قابل اعتماد برای دریافت برنامه‌ها و افزونه‌ها استفاده کنید. همچنین، همواره به دقت لینک‌ها و اطلاعات درخواست شده در صفحات وب توجه کنید و از به‌روز بودن نرم‌افزار و سیستم عامل خود نیز مطمئن شوید.

راهکارهای تشخیص درگاه جعلی رمزارزی

بررسی صحت آدرس وبسایت: قبل از ورود به درگاه پرداخت، باید صحت آدرس وبسایت را بررسی کنید. همچنین، باید به نشانگرهای امنیتی مانند قفل سبز در نوار آدرس توجه نمایید.

استفاده از سرویس‌های تأیید هویت: برخی درگاه‌های پرداخت از سرویس‌های تأیید هویت مانند تایید شماره تلفن همراه یا تایید اثر انگشت استفاده می‌کنند که می‌تواند به تشخیص درگاه پرداخت جعلی کمک کند.

استفاده از فناوری‌های رمزنگاری: استفاده از فناوری‌های رمزنگاری قوی مانند SSL/TLS نیز به افزایش امنیت درگاه پرداخت کمک می‌کند و از محتوای تراکنش‌ها محافظت می‌کند.

آگاهی و آموزش: چنانچه کاربران آگاهی و آموزش کافی درباره روش‌های کلاهبرداری و نحوه تشخیص درگاه پرداخت جعلی داشته باشند، قاعدتا خطرات امنیتی مربوط به درگاه پرداخت کاهش پیدا می‌کند.

امنیت درگاه پرداخت ارز دیجیتال

امنیت درگاه پرداخت ارز دیجیتال یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در حوزه ارزهای دیجیتال است. زیرا درگاه پرداخت مسئولیت حفظ اطلاعات مالی و شخصی کاربران را بر عهده دارد. بنابراین، باید تدابیر امنیتی مناسبی را در نظر گرفت تا از حملات مختلف، مانند سرقت اطلاعات کاربران و تقلب مالی، جلوگیری شود. اکنون روش‌های حفظ امنیت درگاه پرداخت ارز دیجیتال را بررسی خواهیم کرد:

برای حفظ امنیت اطلاعات کاربران، باید از پروتکل HTTPS برای ارتباط با سایت درگاه پرداخت استفاده شود. این پروتکل اطلاعات را در حین انتقال رمزگذاری کرده و از سرقت آنها توسط هکرها جلوگیری می‌کند.

روش تأیید دو مرحله‌ای نیز به عنوان یک لایه اضافی امنیت، هنگام ورود به درگاه پرداخت استفاده می‌شود. در این روش، علاوه بر نام کاربری و رمز عبور، یک عامل دوم، مانند کد تأیید ارسال شده به تلفن همراه نیز وجود دارد تا هویت کاربر مشخص شود.

برای حفظ امنیت اطلاعات کاربران، باید از رمزنگاری قوی استفاده شود. الگوریتم‌های رمزنگاری قوی در واقع برای رمزنگاری اطلاعات کارایی دارند.

کلیدهای خصوصی برای تأیید هویت و تولید امضا دیجیتال کاربرد دارند. بنابراین، باید این کلیدها را در یک محل امن نگهداری و به هیچ عنوان فاش نکنید.

آزمون نفوذ نیز فرآیندی است که با هدف شناسایی ضعف‌ها و آسیب‌پذیری‌های سامانه، توسط تسترهای امنیتی صورت می‌گیرد. با اجرای آزمون نفوذ منظم، مشکلات امنیتی در سامانه پرداخت شناسایی و رفع خواهند شد.

برای تشخیص و پاسخ به حملات، لاگ‌های سامانه پرداخت باید به صورت منظم مورد بررسی قرار گیرند. همچنین، باید فعالیت‌های سامانه به صورت زنده نظارت شود تا هر گونه فعالیت مشکوک به سرعت شناسایی و مسدود شود.

در ضمن برای جلوگیری از آسیب‌پذیر شدن سامانه پرداخت به دلیل ضعف‌های امنیتی، نرم‌افزار سامانه باید به صورت منظم به‌روزرسانی شود.

سرویس‌دهنده درگاه پرداخت، باید دارای سرویس‌دهنده‌های قابل اعتماد و محافظت شده باشد تا از دسترس غیرمجاز و ایجاد نقص فیزیکی در سامانه جلوگیری شود.

آموزش کاربران درباره روش‌های حفاظت و رفع خطرات احتمالی، مثل فیشینگ و سوء استفاده از کدهای خصوصی، بسیار اهمیت دارد. با آگاه ساختن کاربران در مورد تقلب‌های مالی و روش‌های حفاظت، از خطرات احتمالی کاسته خواهد شد.

سخن پایانی

با توجه به روش‌های کلاهبرداری در درگاه‌های پرداخت، به ویژه درگاه‌های رمزارزی، بیان کردیم که تشخیص درگاه پرداخت جعلی رمزارزی و حفظ امنیت درگاه پرداخت ارز دیجیتال راهکار مهم و قابل توجهی است. با اطلاع از این روش‌های کلاهبرداری و استفاده از راهکارهای مقابله با آن‌ها، می‌توان امنیت درگاه پرداخت را بهبود بخشید و خسارات مالی و زیرساخت‌های سنگین را کاهش داد.